Wybaczcie za zwłokę

Ostatni post dodałam ponad miesiąc temu, wiem. Chciałabym, żeby tak długa przerwa została mi wybaczona. Dlaczego tyle zwlekałam z publikacją? Już zabieram się za wyjaśnienia.

Otóż jak wszyscy wiemy zaczęła się szkoła, która jest zmorą każdego nastolatka. Skończyło się kilkugodzinne siedzenie przed komputerem, chodzenie późno spać i wstawanie po godzinie dwunastej. Skończył się czas wolny i zaczęły obowiązki.

W Internecie dużo osób wypowiada się (przynajmniej mój Twitter jest zasypany tweetami o takiej tematyce) na temat swojej szkoły, gdyż opuścili gimnazjum i udali się do szkoły średniej. Świeżo upieczeni licealiści zachwalają nowych znajomych i cieszą się z luźnych lekcji, które im fundują nauczyciele. Ja zaś nie mam tyle szczęścia, gdyż rozpoczęłam naukę w klasie drugiej technikum informatycznego i od samego początku nauczyciele dokręcają nam śruby. Mam za sobą koszmarny tydzień, który pełen był kartkówek. Z dnia na dzień musiałam się do czegoś uczyć i nie miałam czasu na to, aby usiąść sobie na spokojnie przed komputerem i zacząć pisać nowe rozdziały na blogi. Jestem zła na to, że nie umiem gospodarować czasem, że niektóre kartkówki zawaliłam i zadowolona z tych dobrych ocen, które uzyskałam. Mam nadzieję, że następny tydzień będzie lżejszy.

Założę się, że nie jestem jedyną osobą, która ma taki zapieprz, prawda? Czuję się dobrze ze świadomością, że nie tylko ja nie mam siły już wstawać z łóżka, że często boli mnie głowa, i że nie tylko ja narzekam na placówkę, w której się edukuję... Czuję się trochę pocieszona, zrozumiana i mniej samotna.

Dzisiaj nie będę się rozpisywała, wybaczcie. Następną notkę postaram się dodać w miarę szybko, aczkolwiek bądźcie wyrozumiali: poza szkołą mam również domowe obowiązki, które muszę stawiać na pierwszym miejscu. Nauka i dom to priorytety. Później, jeśli zostanie mi odrobina czasu, mogę pozwolić sobie na odrobinę przyjemności.

Do zobaczenia!