Letum

Skąd pomysł na pseudonim?
Mój nick wywodzi się z języka łacińskiego i w dosłownym tłumaczeniu oznacza anihilację, czyli synonim słowa destrukcja. Pomysł powstał wskutek nagłego zainteresowania pięknem łaciny. Żeby nie decydować się na pierwszy lepszy pseudonim, postanowiłam znaleźć słowo, za pomocą którego będę w stanie opisać siebie i mój żywot. Po kilkugodzinnym szukaniu i główkowaniu, w końcu znalazłam to, czego szukałam. Letum, po prostu Letum.

Kim jestem poza Internetem?
Siedemnastoletnią dziewczyną, która jest na tyle zakompleksiona, że nie potrafi powiedzieć o sobie miłego słowa. Na co dzień skromna i zamknięta w sobie. Typowa szara myszka, która boi się wyjść z ciebie i znaleźć się w centrum uwagi. Zbyt wrażliwa i nieśmiała. Niekiedy zbyt oschła i nietolerancyjna. Na ogół cierpliwa i gadatliwa. Rozczarowana niskim wzrostem, pulchną buzią, niezgrabną sylwetką i oczami. Najczęściej uparta i ambitna. Wieczna romantyczka i marzycielka. Rzadziej optymistka, częściej pesymistka. Od czasu do czasu realistka. Zawsze szczera i zasłuchana w muzyce. Zmienna, zaskakująca i być może nieobliczalna... Cały tatulek.

Co lubię robić w wolnym czasie?
Czytać książki, najczęściej te o zabarwieniu fantastycznym oraz opowiadania publikowane w sieci. Pisać własne historie i udostępniać je na blogach, pisać wiersze. Zasiąść na spokojnie przed komputerem, odpalić program graficzny i tworzyć grafikę, która albo wyląduje na dysku, albo zostanie opublikowana na blogu graficznym. Siedzieć w samotności ze słuchawkami w uszach i śpiewać. Wpatrywać się bezczynnie w okno i rozmyślać. Użalać się nad sobą i wytykać wszystkie niepowodzenia. Doszukiwać się odpowiedzi na postawione pytania. Marzyć i śnić. Leniuchować.

Czego nie cierpię?
Zdrady, kłamstwa. Fałszywych ludzi. Siebie i tego, że jestem zbyt leniwa, by nauczyć się gotować. Zepsutego świata, któremu codziennie muszę stawić czoła. Zagubionych i oślepionych ludzi. Rasizmu. Kotów. Pająków, węży, karaluchów i komarów. Os, bąków, szerszeni i pszczół. Żab i ropuch. Większości warzyw. Zupy pomidorowej z ryżem. Nieposprzątanych zwierzęcych odchodów. Bałaganu. Przesadzonej zazdrości. Niesprawiedliwości i okrucieństwa.

Czego pragnę?
Nowej mnie. Lepszego spojrzenia na świat. Pokoju na świecie. Szczęście innych ludzi. Świętego spokoju. Spełnienia marzeń. Bycia kimś lepszym. Nauczyć się gotować. Być dobrym dzieckiem. Mieć prawdziwych przyjaciół. Dobrego życia. Wyśmienitych wyników w nauce. Odpowiedniego towarzystwa. Zmian. Wyzbycia się lenistwa i słomianego zapału. Większej cierpliwości co do niektórych osób. Wytrwałości. Zapału i chęci. Wiary i nadziei. Lepszych kontaktów z bliskimi. Zaprzestania bycia samotną. Wyjść d ludzi. Więcej zaufania do innych. Braku wątpliwości, bólu i strachu. Bycia odważną. Siły. Prawdziwej, niekończącej się przyjaźni. Więcej muzyki. Więcej marzeń. Więcej książek. Więcej opowiadań. Podróżować po świecie. Cieszyć się życiem. Być szczęśliwa. Mieć psa. Pomagać potrzebującym. Wybrać się na misję do Afryki. Nauczyć się od nowa śpiewać i grać na gitarze. Ugasić ból.

Jak można się ze mną skontaktować?
Poza tym blogiem, posiadam również kilka innych. Są to opowiadania i jeden blog graficzny. Jeśli jesteście interesowani, zapraszam na Skrzydlatego Opiekuna, Dzikie Wcielenie, Abigail Blue, Na Ziemię oraz Turnheeled. Poza blogosferą można mnie również znaleźć na Twitterze; kryję się pod nazwą @letumanimus. Jeśli macie do mnie jakąś pilną sprawę, możecie pisać na Gadu-Gadu (aczkolwiek w wyjątkowych sytuacjach!): 26665818. Możecie również skorzystać z drogi mailowej: wstefanko626@gmail.com. Na pocztę zaglądam kilka razy dziennie.